مختصات هنر

آیا زبانم را می شناسی؟

آیا کلمات غمناک دنیایم را می دانی

یا که تنگدستی مان در واژه های مشترک

خیلی زود

 کار را به رختخواب می کشاند

بگو!

با اشاره دستان سیمین ات حالی ام کن

که بلمی خواهی بود به سمت جزیره پرنسس

و حتی متجاوزانت را هم از طوفان گیسوانت بی نصیب نمی گذاری

بگو که دستانت برای ساعتی

من را از آنچه هستم خط می زند

تا از سینه گان فرشته ای ات شیر و شراب بنوشم

                                      با آتا تورک برقصم در آزادی ساحل مرمریت

                                                          وقتی که تو بیایی نه توهمت

دوستم داشته باش

اگر چه که این میهمان ناخوانده بسترت

تنها همین امشب

رختخوابت را گرم می کند

اما با او تا عبور از درهای تنگ برزخ برو

و سفیدی پوستت را به تاریکی راه های نکوفته پیوند بزن

استانبول- فروردین 89