"...معمار خوب کسی است که مردم و منافع آن ها را مقدم بر جاه طلبی های مادی و حرفه ای خود می داند و به خلق زیبایی های کوچک اما موثر در ارتقاء سطح سواد بصری جامعه ای که به شدت از این بابت فقیر است بیشتر از همگامی با- یا سبقت از- نهضت معماری جهانی اهمیت می دهد. معمار خوب کسی است که متوجه شده باشد با تظاهر به مدرنیته در جامعه ای که به شدت درگیر سنت هایی چند هزارساله و گاه حتی منحط است فقط اسباب خنده را فراهم می کند. معمار خوب کسی است که بالاخره فهمیده باشد یک معمار- هنرمند- جهان سومی در این جغرافیای فقر نمی تواند با دویدن دنبال جهان مرفه و ثروتمند و تقلید از سلیقه ی متعالی آن ها کسی را تحت تاثیر قرار بدهد. معمار خوب کسی است که با توجه به محدودیت های کشنده ی این حرفه- در این مملکت- کار می کند، ساختمان هایی با کیفیت می سازد، پول و زمین را حرام نمی کند و می داند که هر کشوری، اگر ثروتمند باشد و روزی به ساختمانی شبیه به آثار رنزو پیانو، فرانک گری، رم کولهاس، زاها حدید و... نیاز پیدا کند، سراغ رنزو پیانو، فرانک گری، رم کولهاس و زاها حدید می رود..."