salam mage gharare kasi be esteghbal adami biad ya be badraghash khodet midooni ke adami ye tanhaii bozorge be bozorgie khoda va hamonghadr gahi latif o gahi khashen shayad baraye hamin adam hata baraie por kardane tanhaiish be sigar ham motevasel mishe
علی رضا لبش
احمد آقا از کوچه تنگ گذشت و... گذشت.
European Golf Design was established in 1992 as a Joint Venture between the European Tour and IMG in order to provide a golf course design service for both parent companies and their various tournament and client based golf projects. Since then, our skills have become recognised by many other clients, not only those interested in tournament golf.
این طرح روی جلد آخرین کتابیست که ویرایش کرده ام، با حساب این یکی در مجموع می شود پنج کتاب ویرایش شده. امیدوارم کتاب خیلی زود در بیاید و حاصل کار گروهی من و دوستان خوبم را ببینید.
مرگ از پنجره بسته به من می نگرد.jpg)
زندگی از دم در
قصد رفتن دارد
روحم از سقف گذر خواهد کرد
در شبی تیره و سرد
تخت حس خواهد کرد
که سبکتر شده است
در تنم خرچنگی است
که مرا میکاود
خوب می دانم من
که تهی خواهم شد
و فرو خواهم ریخت
توده زشت کریهی شده ام
بچه هایم از من میترسند
آشنایانم نیز
به ملاقات پرستار جوان می آیند
اورهان پاموك - نويسندهي اهل تركيه - برندهي جايزهي نوبل ادبيات سال 2006 شد. پاموك اين جايزه را بهخاطر مجموعهي آثارش كه به تقابل فرهنگها ميپردازد، بهدست آورد. آكادمي نوبل در سوئد دقايقي پيش اعلام كرد، پاموك در كاوش روح افسردهي زادگاهش، نمادهاي تازهاي از برخورد و در هم پيچيدن فرهنگها را كشف كرده است.
خالق تصويرهاي شاهنامه در آستانهي 73 سالگي به ايران آمد تا نمايشگاهي
از تازهترين آثارش را در تهران برپا كند. علي اصغر معصومي لاري كه سالهاست در كانادا اقامت دارد، اين روزها به تهران بازگشته و در تدارك برپايي نمايشگاهي با عنوان "هجرانيها" در گالري "دي" است. اين نمايشگاه دربر گيرندهي حدود 40 اثر نقاشي رنگ و روغن و آبرنگ جديد و نيز آثاري خواهد بود كه از مجموعهدارهاي خصوي به امانت گرفته شدهاند. نمايشگاه يادشده سوم تا يازدهم آبانماه سال جاري در تالارهاي نگارخانهي دي برپا خواهد شد. آخرين نمايشگاه اين هنرمند نقاش كرمانشاهي در ايران، تابستان سال 1383 در گالري سيحون - تهران - برپا شد. معصومي لاري بيش از 50 سال است كه نقاشي ميكند؛ حرفهيي. همهي تلاش خود را بهكار گرفته تا هويت ايراني را در نقاشي ايراني تعقيب و اگر توانست، احيا كند. او اركان حياتي مينياتور را شناسايي كرده است تا با تلفيق هنر مدرن غرب، از پيشرفت جهان معاصر غافل نماند.
لینک مربوطه از وب سایت روزنامه اعتماد ملی:http://www.roozna.com/Images/Pdf/9_19_7_1385.Pdf
همچنین امروز و در همان صفحه می توانید یک مصاحبه میزگرد مانند را با چهره های معلوم و مشخص معماری تهران بخوانید . این میزگرد که با حضور ارفعی، قهاری، تیموری، انوشه منصوری، فرید نائینی و... برگذار شده سعی کرده تا نظر این متخصصان را در مورد رابطه معماری در مدارس با نحوه آموزش دانش آموزان باز کند.
«. . . ـ جونم واستون بگه، بابام با ايندفعه، دو شبه که تو زندگيش «صبح پادشاهي» رو ميبينه! مقصودم اينه که رسما تو حجله عروسي ميره. اما دفعه سومشه که زن ميگيره. يعني معصومه، زن سوم بابامه! خدا سايهاش رو از سر ما کم نکنه، خيال نميکنم حالا حالاها بابام خودشو از تک و تا بندازه. . .»
نام «عباس پهلوان»، براي خيلي از ما، بيشتر با ياد «مجله فردوسي» در دورههاي آخر انتشار آن در ايران همراه است. و بعد اولين مجموعۀ داستانهاي کوتاه او که «شب عروسي بابام» نام داشت و اول بار در سال 1340 منتشر شد. از او بعدتر سه مجموعه داستان ديگر، با نامهاي «شکار عنکبوت»، «نادوريش» و «مرگ بيوسائل» بهچاپ رسيد.
نثر و طرح داستانهاي عباس پهلوان، رنگ و شتابي ژورناليستي يا روزنامهنگارانه دارد. انگار که سردستي نوشته شده باشند و قرار بوده که در آخرين ساعت به چاپخانه برسد! زبان او نشات گرفته از زبان مردم کوچه و بازار و گفتوگوي آدمهاي قصههاي او غني از اصطلاحات روزمره، ضربالمثلها و تکيهکلامهاي رايج همان مردم است.
در داستان کوتاه «شب عروسي بابام» جدا از اين زبان محاوره، عادات و سنتهاي مرسوم در نزد مردم اين قشر از جامعه را هم ميبينيم. از سفرۀ حضرت صغرا، و حمام رفتن دستجمعي داماد و دوستانش، تا جشن عروسيهايي که با رقص تختهحوضي همراه است و رسم پشت در حجله ايستادن زنها و از ايندست که ما همه را از چشم پسربچهاي ده ـ دوازده ساله شاهد هستيم و از زبان او ميشنويم.
داستان کوتاه «شب عروسي بابام»، با همۀ هيجان و شوخ و شنگي ماجراهاي آن، در ضمن غمنامۀ زن ايراني نيز هست، مادر «جمال» [راوي قصه] يکي از نمونههاي آن است. زني که «لام تا کام» چيزي نميگويد و چنان گم و کمرنگ، که جز در يک جمله و به اشارهاي گذرا، حتي در خود داستان هم ديده نميشود. «. . . ياد روزي افتادم که تو بازار ارسيدوزا، مادرم منو گم کرده بود و داشتم از غصه ميمردم. . .».
روي ديگر اين سکۀ نارواج، «معصومه» زنباباي تازه و جوان است که دل در گروي «تقي»، آن جوان غزلخوان دارد و هنوز ياد آواز کوچهباغي خواندنهاي او را بهخاطر دارد. «. . . از وقتي که بابام به کميسري عارض شد، بيچاره ديگه آواز کوچهباغي هم نميتونه بخوونه. . .»
منبع سایت پرند.
قرار کرده که به من یا زنگ بزند و یا سر. من اما بعید می دانم تا خدا چه خواهد...
چند وقت پیش یک مطلب بسیار عالی پیدا کردم در نقد مرحوم سپهری و دیدگاه شعری او از زبان رضا براهنی. این نقد از آن بابت خوب و به واقع نقد بود که براهنی در آن فارغ از تمام جریانهای ژورنالیستی حوزه نقد ادبی تنها به کار نقد پرداخته بود یک اثر نقادانه کاملا فرمالیستی. چیزی که نبودش به شدت ادبیات ایران را در رنج قرار داده!! پیشنهاد می کنم این نقد را با دقت بخوانید و اگر جایی خواستید کاری را نقد کنید برای یک بار هم که شده ابتدا شیوه نقد فرمالیستی را امتحان کنید. ضرر نمی کنید:
سپهری به مرز 
آشنایی با یک بچه بودای اشرافی-رضا براهنی
او اکنون در پادگان چابهار است و می خواهد در آنجا یک قهوه خانه بزند می گوید تنهایی آنجا دیوانه کننده است و من به او می خندم...
این مطلب اگر نگوییم یک اتفاق عالی در جهت سوق ما به سمت کار تخصصی است، لااقل وبلاگهای ما را جز وبلاگهای جدی عرصه ادبیات و فلسفه قرار می دهد که این یعنی پیروزی در برابرحدود ۱۰ هزار وبلاگ چرت بلاگفا، پرشین بلاگ و... .
به همه دوستان می گویم که به سمت این کار جدی و نقد جدی نزدیک تر شوند و به خودم بیش از بقیه!!
کامنتی که باعث شد این چند خط بالا را بنویسم مربوط است به میثم امانی که در مورد شعر پست قبلی نوشته بود:
من آرزومندم
آرزومندِ آزادیِ شما
بسياریِ عدالت، آينههای پاک
لبخندِ خاصِ خدا ...!
این را از وبلاگ خودت عاریه گرفتم. نمی دانم شعر چیست، اما اگر این را شعر بنامی می شود چیزی گفت.البته من مدافع فلسفه نیستم اما واژه ی فلسفه در ذات یونانی اشphilosophia است به معنای دوست دار دانایی نه دارنده ی دانایی که امروزه همین معنی را به غلط به کار می برند.
البته بوده اند فیلسوفانی(مثلا دکارت)که مدعی فهم جهان اند اما این را در نحله های منتقد مدرنیته(پسامدرن ها ) نداریم.
واما شعر بالا را خودت بگو که مدعی نفهمیدن است یانه اما شعر زیر را اگر شعر بدانی من می گویم که بسیار مدعی است:
گویند که دوزخی بود عاشق و مست
قولی است خلاف دل در آن نتوان بست
گر عاشق و مست دوزخی می باید
فردا باشد بهشت همچون کف دست
- گویا از خیام-
